بهشت گمشده

اینکه یارو تو چهل سالگی تازه پیغمبر میشده همچین الکی هم نبوده!اصلا این دهه 30 تا 40 زمان خیلی عجیبیه تو عمر آدم انگار، همون دوران گذار ( نمی دونی زندگی بهت گذاشته یا تو گذاشتی به زندگی)قشنگ تایم یه انقلابه یه تصمیم درست درمون ، انگار خیلی کارها از پست برمیاد، دیگه خیلی چیزا رو فهمیدی ...فقط یکم شهامت رو به رو شدن با حقیقت نیازه!ولی،انجامش به اندازه گفتنش اونقدها هم آسون نیست، چون تایم خیلی خوبی هم نیست، دیگه اونقدارم جوون نیستی که از نو بسازی ، اگه تو حساب کتابت اشتباه کرده باشی چی؟بعد میشینی جات میگی بزا تو نقطه امن خودم بمونم، اگه همینایی هم که دارم و از دست بدم و تنونم حتی دوباره با همین کیفیت به دستشون بیارم چی؟یه دستبند نامرئی به خودت میزنی و می سوزی و می سازی! بهشت گمشده...

انگار فلسفه زندگی این باشد که باید غمی بی نهایت در سینه داشته باشی...

و با هر سالی که به عمرت اضافه می‌شود، غمی بزرگ‌تر و دلی پر خونتر، ولی همچنان زنده باشی و زندگی کنی...

بهشت گمشده...